Zapasiewicz jeszcze raz pokazuje bezlitosną precyzję słowa, najsubtelniejszych niuansów mowy. (...) Wspaniała rola.   Tomasz Mościcki, Foyer, 29.12.2004

(...) ten jubileuszowy spektakl tak się szlachetnie wyróżnia z codziennej magmy teatralnej. Ma strukturę kryształu, gdzie każdy sens wynika z działań na scenie, a przez związki z innymi elementami spektaklu zwielokrotnia swą siłę.   Elżbieta Zaniewicz, Twórczość, nr 2/3, 2005