Dom Bernardy Alba jest jedną z bardzo nielicznych sztuk, w repertuarze światowej literatury dramatycznej wyłącznie z rolami kobiecymi. Ani na moment nie pojawia się na scenie mężczyzna, choć ciągle myśli o nim 11 kobiet zamkniętych w domu Bernardy Alba. Sztuka ta, podobnie zresztą jak wiele utworów F. G. Lorci, nie od razu zdobyła sobie uznanie publiczności. (...) Jak rzadko który utwór dramatyczny, Dom Bernardy Alba  stwarza niezwykłe możliwości popisowe wszystkim występującym tu aktorkom. Kurier Polski, nr 113, 20-21.05.1978

Rzecz jest o zniewoleniu. Zniewoleniu córek przez matkę, pragnącą uchronić je przed światem, w którym czai się zło, ale również o zniewoleniu ludzi przez zakłamaną moralność.  (...) Lorca osadził swój dramat demaskujący fałsze egzystencji katolickiego społeczeństwa w bardzo konkretnych realiach obyczajowych i psychologicznych. Reżyserowi udało się wiele przekazać z owej specyfiki narodowej utworu, utrzymać w mrocznej poetyce Lorci, jak również nie zatracić nuiansów psychologicznej analizy bohaterek.  Krzysztof Pysiak, Zwierciadło, nr 27, 6.07.1978