Nietota
Tadeusz Miciński
reżyseria
Krzysztof Garbaczewski
premiera
6 października 2018
czas trwania
75 min
scena
scena mała

GALERIA ZDJĘĆ

VIDEO

  • fot. Magda Hueckel fot. Magda Hueckel fot. Magda Hueckel fot. Magda Hueckel fot. Magda Hueckel fot. Magda Hueckel fot. Magda Hueckel fot. Magda Hueckel fot. Magda Hueckel fot. Magda Hueckel
  • fot. Magda Hueckel fot. Magda Hueckel fot. Magda Hueckel fot. Magda Hueckel fot. Magda Hueckel fot. Magda Hueckel fot. Magda Hueckel fot. Magda Hueckel fot. Magda Hueckel fot. Magda Hueckel
OBSADA
IZA SZOSTAK
IZA SZOSTAK
gościnnie

TWÓRCY

reżyseria – Krzysztof Garbaczewski
producent – Wojtek Markowski (Dream Adoption Society)
artyści VR – Maciej Gniady, Marta Nawrot, Mateusz Świderski, Jagoda Wójtowicz (Dream Adoption Society)
choreografia – Iza Szostak

rekwizyty – Jan Strumiłło

reżyseria światła – Piotr Pieczyński
kostiumy – Marcin Kosakowski
muzyka – Jan Duszyński

inspicjent – Kuba Olszak

OPIS

„Nietota” to spektakl autorstwa kolektywu Dream Adoption Society w reżyserii Krzysztofa Garbaczewskiego odnoszący się do twórczości Tadeusza Micińskiego oraz wykorzystujący zbiorową, wirtualną rzeczywistość i nowe technologie generowane w czasie rzeczywistym. Samo zanurzenie w VR służy w nim nie tyle przeniesieniu do innego świata, ile wykreowaniu współdzielonej przez wszystkich widzów, choć doznawanej przez każdego oddzielnie, prywatnie, rzeczywistości.

 

 

Gogle VR rekomendowane są dla osób powyżej 12. roku życia. Podczas ich używania może pojawić się uczucie nudności. Zakładając gogle VR, niezbędne do obejrzenia spektaklu, decydują się Państwo na doświadczenie, które może wywołać niepożądane reakcje zdrowotne i zgadzają się Państwo nie dochodzić żadnego odszkodowania z tego tytułu. Jeśli cierpią Państwo na choroby układu krążenia, psychiczne lub związane z problemami z błędnikiem i wzrokiem – przed użyciem prosimy o konsultację z lekarzem i uprzedzenie o tym organizatorów wydarzenia. Używanie gogli VR nie jest zalecane dla osób starszych i kobiet w ciąży.

 

W spektaklu wykorzystywane są głośna muzyka i efekt stroboskopowy (światło pulsujące z dużą częstotliwością). Osoby wrażliwe na ten rodzaj oświetlenia prosimy o zachowanie szczególnej ostrożności.

 


Spektakl realizowany w ramach III edycji Festiwalu Sztuki i Społeczności Miasto Szczęśliwe.

 

 

 

 

RECENZJE
  • Garbaczewski i kolektyw artystyczny Dream Adoption Society nie burzą „czwartej ściany” – demolują ją z hukiem tak, że ta drastycznie się rozpada na drobne kawałeczki, które tworzą drogę prowadzącą do świata teatru immersyjnego. Pochłaniającego. Angażującego gamę zmysłów. (…). Artyści VR, w moim odczuciu, stworzyli coś niesamowitego, przestrzeń, której po prostu trzeba doświadczyć. Po założeniu gogli i przeniesieniu się do tajemniczego, wirtualnego świata każdy, już jako podmiot przedstawienia, jest w stanie kształtować swój udział w zbiorowym, choć zarazem indywidualnym doświadczeniu (Anna Piniewska, Teatr dla Wszystkich)
  • Człowiek zachwycił się wirtualną rzeczywistością, a i dała „Nietota” do myślenia o ważnych zaimkach, jak np. „ja” bądź „my”. (…). Miałem lęki, że VR będzie użyta tutaj jako wyłącznie gadżet, jako „coś nowego”. Ale nie. Weszliśmy na scenę w okularach, skakaliśmy, żeby dostać się na szczyty gór, patrzyliśmy w przepaści, zaglądaliśmy w okna zamków na skałach, sami zupełnie, a jednak przecież w towarzystwie innych widzów. Nie widzianych co prawda, ale istniejących, namacalnych, wpadaliśmy na nich niekiedy, delikatnie przez aktorów kierowani, by sobie nie zrobić krzywdy (Rafał Turowski, www.rafalturow.ski)
  • „Nietota” Garbaczewskiego (…) stała się kolejnym etapem w eksplorowaniu możliwości nowych mediów w języku teatralnym. Przyglądanie się temu, a w szczególności uczestnictwo widzów, jest niesamowicie wciągającym i fascynującym doświadczeniem. W głównej mierze za sprawą aktorów, którzy stają się przewodnikami, ale również współtowarzyszami w psychodelicznej wędrówce. Relacja widz-aktor u Garbaczewskiego nie jest opresyjna czy ofensywna – aktorzy od samego początku starają się nawiązać z publicznością dialog, wzbudzić zaufanie, przez co wykonywanie kolejnych próśb, czy poleceń nie wiąże się w żaden sposób z dyskomfortem. W tej relacji tkwi siła poczucia wspólnoty (Aleksandra Sidor, Teatr dla Wszystkich)
  • Garbaczewski wykorzystuje mityczną młodopolską powieść, by poprowadzić nas w głąb tajemnic w równej mierze tatrzańskich, co ogólnoludzkich. Nie byłby przy tym sobą, gdyby przy okazji nie przekroczył granic nie tylko swojego teatru, ale teatru w ogóle. Widzowie podążają za bohaterem Micińskiego w wirtualnej rzeczywistości, a gdy już zdejmą gogle VR, mogą razem z aktorami wyciąć góralskie hołubce przełamane techno transem (Marcin Pieszczyk, „Wprost”)
  • W „Nietocie" znajdujemy się w dolinie WEWNĄTRZ Tatr. Gór, które inspirowały niejednego, wielkiego artystę. Krzysztof Garbaczewski z tych przeżyć nie rezygnuje, rozwija je w nowym wymiarze i zaprasza do nich swoich widzów. (…). „Nietota" w Teatrze Powszechnym jest dziełem zbiorowym – Garbaczewski wraz z Dream Adaptation Society – którego jest współzałożycielem – zbudowali alternatywną rzeczywistość, do której został zaproszony każdy, kto przyszedł na spektakl. Uczestniczy się tutaj w sposób dwuwarstwowy. Płynnie przechodzi się z jednej rzeczywistości do drugiej (Anna Banasiak, „Dziennik Teatralny”)
  • Z powieści Micińskiego twórcy zaczerpnęli przede wszystkim tęsknotę za pierwotnym, wspólnotowym rytuałem, dla którego trzeba wciąż poszukiwać nowych form. (…). Świetnym pomysłem było stworzenie środowiska dla wielu użytkowników – zwiedzając wirtualny świat, oglądamy również pozostałych widzów. Gogle VR, zamiast odcinać od stojących obok ludzi, podtrzymują wspólnotę publiczności. Odbiorcy nie błąkają się po cyfrowych Tatrach bez celu. Po najciekawszych miejscach oprowadza ich przewodnik (w tej roli Julian Świeżewski), którego awatar jest również obecny w przestrzeni wirtualnej. Twórcy aplikacji dobrze rozwiązali kluczowy dla środowisk VR problem ruchu bez dodatkowych kontrolerów – widzowie przemieszczają się, podskakując w miejscu (a właśnie na podskokach były oparte tańce z kolejnych etapów wtajemniczenia). Widać, że dla DAS wirtualna rzeczywistość ma być nie technicznym gadżetem, ale integralnym elementem spektaklu. (…). Na szczęście w warszawskiej „Nietocie” nie chodzi tylko o VR (Paweł Schreiber, „Didaskalia”)
Teatr Powszechny
im. Zygmunta Hübnera
ul. Jana Zamoyskiego 20
03-801 Warszawa
Bilety 22 818 25 16
22 818 48 19