Szczęśliwe dni

multimedia

fot. z archiwum Teatru Powszechnego w Warszawiewięcej fotografii

recenzje

• „Szczęśliwe dni” należą do tego typu repertuaru, do którego wszystkie teatry sięgają w momencie, gdy wiosenne słońce zaczyna przygrzewać coraz silniej, a publiczność coraz chętniej szuka w teatrze tylko rozrywki. Żadnych innych walorów komedia Pugeta nie posiada. Trzeba zresztą podkreślić, że początkowa scena przy telefonie z wyśmiewaniem się ze zmarłej właśnie ciotki jest w wysokim stopniu niesmaczna i wychowawczo szkodliwa.
  Zofia Karczewska-Markiewicz, „Rzeczpospolita”
• Sztuka jest zabawna, naiwna i głupia. Może taką jest właśnie młodość. Autor posłużył się jednak dość niewybrednymi środkami artystycznymi. Czy np. koniecznym jest wysłuchiwanie tak wiele razy ze sceny: „mam cię w pięcie”, „każ się wypchać”, „mam cię gdzieś”. Rozumiem, że chodziło tu o realistyczny obraz z życia młodzieży, ale młodzież przecież jeszcze gorzej potrafi mówić, czy koniecznie musimy to wysłuchiwać ze sceny?
  „Wieczór”