Emilian Kamiński na podstawie dokumentów, listów, notatek itp. ukształtował sceniczną opowieść o niezwykłym, tajemniczym, i dramatycznym romansie warszawskiej aktorki Marii Wisnowskiej z rosyjskim huzarem, Aleksandrem Barteniewem, który ostatecznie – podobno na jej prośbę – zastrzelił Wisnowską. Ta dramatyczna i romantyczna historia jest kanwą dwuosobowej sztuki, którą Kamiński gra ze swoją żoną, Justyną Sieńczyłło, sztuki bogato inkrustowanej romansami Aleksandra Wertyńskiego w tłumaczeniach Jonasza Kofty. Rzecz jest niedługa, ma doskonałą atmosferę narzucona umiejętnie przez reżysera, Roberta Glińskiego, jest grana i śpiewana doskonale przez świetną parę aktorską (...).
Lucjan Kydryński, „Przekrój”
Aktorski duet znakomicie radzi sobie z wędrówkami po konwencjach, ze zmianami nastrojów dyktowanymi kapryśnym usposobieniem artystki. Aleksander Emiliana Kamińskiego jest zmęczony; przytłoczony odpowiedzialnością za zabory, którą obarcza go Maria, a której w swym wiernopoddańczym stosunku do cara nie uświadamia sobie. Jest stłamszony przez ukochaną kobietę, igrającą z nim, traktującą go instrumentalnie. Maria Justyny Sieńczyłło, nadwrażliwa, rozdarta, sama siebie skazująca na los postaci tragicznej, jest przy tym wciąż zalotna i uwodzicielska, jak przystało na aktorkę zabiegającą o uwagę widza.