Nieskończona historia

Artur Pałyga

reżyseria — Piotr Cieplak
premiera — 10 marca 2012
czas trwania — 100 min
miejsce — Scena Duża

„Nieskończona historia” to opowieść o jednym przedpołudniu z życia mieszkańców starej kamienicy, przedstawiona w nowatorski, niekonwencjonalny sposób. Na scenie 12 aktorów, którzy zdradzają intymne sekrety swoich bohaterów i osobliwe rytuały ich codziennego dnia.

Dowcip i absurd przeplatają się z doniosłością i powagą, a towarzysząca widowisku muzyka czyni całość genialnym, bardzo oryginalnym dziełem, które zaskakuje i skłania do refleksji.

obsada

twórczynie i twórcy

reżyseria – Piotr Cieplak
scenografia – Andrzej Witkowski
muzyka – Jan Duszyński
ruch sceniczny (konsultacja) – Leszek Bzdyl
asystentka reżysera – Aneta Groszyńska
inspicjentka – Ewa Kancler-Żeleńska
suflerka – Barbara Sadowska

nagrody

18. Ogólnopolski Konkurs na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej:
– Nagroda główna za najlepsze przedstawienie,
– Nagroda za reżyserię dla Piotra Cieplaka,
– Nagroda za scenografię dla Andrzeja Witkowskiego,
– Nagroda za muzykę dla Jana Duszyńskiego,
– Nagroda za rolę męską dla Andrzeja Mastalerza,
– Nagroda im. Jana Świderskiego, przyznawana przez Zarząd Sekcji Teatrów Dramatycznych Związku Artystów Scen Polskich za rolę Suki Azy dla Elizy Borowskiej.
Piotr Cieplak – laureat Nagrody im. Konrada Swinarskiego (Miesięcznik „Teatr”), przyznawanej najlepszemu reżyserowi w sezonie.

multimedia

fot. Anna Tomczyńska

recenzje

(…) tu na pierwszym planie jest dźwięk, który wypływa z słów, bohaterowie opowiadają życie, śpiewając, nucąc, mrucząc. Eksperyment? Ale jaki udany! Bez patosu i niepotrzebnych przerysowań Cieplak stworzył opowieść o trwaniu. Nikt tu nikogo nie morduje, nikt nie chleje na umór, nie ma patologii, zła i krzywdy. (…) w tym mikroświatku nawet śmierć niczego nie przerywa, dla bohaterów jest tylko jednym z etapów istnienia – nie burzy harmonii, nie niszczy nadziei, może tylko lekko przyciemnia obraz świata. I cyk, cyk, stuk, szy, szy, szy, chrup, chrup – kamienica żyje, historia pisze się na nowo. A widzowie? Mogą zamknąć oczy i przez chwilę tylko słuchać tej polifonicznej, dopracowanej w szczegółach opery (świetna robota całego zespołu). Można wówczas przeżyć i zobaczyć jeszcze więcej. Zachęcam.
Agnieszka Michalak, e-teatr
Cieplak znów w Warszawie! – właśnie taki entuzjazm budzi nowy spektakl w Teatrze Powszechnym… wracając do Powszechnego, „Nieskończoną historią” pokazał, że swoje stare niepokoje nadal potrafi spiąć w widowisko dające widzom oddech, radość. (…). Niewielka wspólnota opowiada dzień ze swojego życia. Mieszkańcy kamienicy (…) wypełniają codzienną nudę drobnymi rytuałami. (….). Z drobnych niezręczności buduje się opowieść o marzeniach i smutkach, które każdy z mieszkańców usiłował zagłuszyć bezpieczną rutyną. (…). Piotr Cieplak być może przez całe życie robi ten sam spektakl o walce z wiecznością, jaką każdy toczy codziennie między śniadaniem a tabletką na sen. I gdy na chwilę zniknie z teatru, przestanie tworzyć wielkoobsadowe spektakle – czegoś wyraźnie brak.
Joanna Derkaczew, „Gazeta Wyborcza”
Ze spektaklu bije wiara w to, że nasz niedoskonały świat zmierza jednak w dobrym kierunku. I z tym krzepiącym uczuciem opuszczamy Teatr, wdzięczni twórcom, że dostrzegają i tę lepszą stronę rzeczywistości.
Hanna Karolak, „Gość Niedzielny”

w repertuarze

nagrody

18. Ogólnopolski Konkurs na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej:
– Nagroda główna za najlepsze przedstawienie,
– Nagroda za reżyserię dla Piotra Cieplaka,
– Nagroda za scenografię dla Andrzeja Witkowskiego,
– Nagroda za muzykę dla Jana Duszyńskiego,
– Nagroda za rolę męską dla Andrzeja Mastalerza,
– Nagroda im. Jana Świderskiego, przyznawana przez Zarząd Sekcji Teatrów Dramatycznych Związku Artystów Scen Polskich za rolę Suki Azy dla Elizy Borowskiej.

Piotr Cieplak – laureat Nagrody im. Konrada Swinarskiego (Miesięcznik „Teatr”), przyznawanej najlepszemu reżyserowi w sezonie.

recenzje

(…) tu na pierwszym planie jest dźwięk, który wypływa z słów, bohaterowie opowiadają życie, śpiewając, nucąc, mrucząc. Eksperyment? Ale jaki udany! Bez patosu i niepotrzebnych przerysowań Cieplak stworzył opowieść o trwaniu. Nikt tu nikogo nie morduje, nikt nie chleje na umór, nie ma patologii, zła i krzywdy. (…) w tym mikroświatku nawet śmierć niczego nie przerywa, dla bohaterów jest tylko jednym z etapów istnienia – nie burzy harmonii, nie niszczy nadziei, może tylko lekko przyciemnia obraz świata. I cyk, cyk, stuk, szy, szy, szy, chrup, chrup – kamienica żyje, historia pisze się na nowo. A widzowie? Mogą zamknąć oczy i przez chwilę tylko słuchać tej polifonicznej, dopracowanej w szczegółach opery (świetna robota całego zespołu). Można wówczas przeżyć i zobaczyć jeszcze więcej. Zachęcam.

Agnieszka Michalak, e-teatr

Cieplak znów w Warszawie! – właśnie taki entuzjazm budzi nowy spektakl w Teatrze Powszechnym… wracając do Powszechnego, „Nieskończoną historią” pokazał, że swoje stare niepokoje nadal potrafi spiąć w widowisko dające widzom oddech, radość. (…). Niewielka wspólnota opowiada dzień ze swojego życia. Mieszkańcy kamienicy (…) wypełniają codzienną nudę drobnymi rytuałami. (….). Z drobnych niezręczności buduje się opowieść o marzeniach i smutkach, które każdy z mieszkańców usiłował zagłuszyć bezpieczną rutyną. (…). Piotr Cieplak być może przez całe życie robi ten sam spektakl o walce z wiecznością, jaką każdy toczy codziennie między śniadaniem a tabletką na sen. I gdy na chwilę zniknie z teatru, przestanie tworzyć wielkoobsadowe spektakle – czegoś wyraźnie brak.

Joanna Derkaczew, „Gazeta Wyborcza”

Ze spektaklu bije wiara w to, że nasz niedoskonały świat zmierza jednak w dobrym kierunku. I z tym krzepiącym uczuciem opuszczamy Teatr, wdzięczni twórcom, że dostrzegają i tę lepszą stronę rzeczywistości.

Hanna Karolak, „Gość Niedzielny”

Nieskończona historia

obsada

twórczynie i twórcy

nagrody

multimedia

Galeria

recenzje

w repertuarze

Nieskończona historia

obsada

twórczynie i twórcy

nagrody

multimedia

Galeria

recenzje

w repertuarze