MP4

reżyseria — Mariusz Benoit
premiera — 23 listopada 2012
czas trwania — 120 min (1 przerwa)
miejsce — Scena Mała

„MP4” to spektakl muzyczny, sięgający po repertuar m.in. Jacquesa Brela, Édith Piaf, Wojciecha Młynarskiego, Marka Grechuty, czy Kabaretu Starszych Panów.
W pełnym entuzjazmu i energii widowisku młodzi artyści prezentują znane piosenki w nowych, oryginalnych interpretacjach.

Przedstawienie jest koprodukcją Teatru Powszechnego im. Zygmunta Hübnera i Akademii Teatralnej w Warszawie.

obsada

Adam Fidusiewicz
Katarzyna Hołtra
Monika Janeczek
Paulina Komenda
Paulina Korthals
Maria Pawłowska
Piotr Piksa
Aleksandra Radwan
Krzysztof Szczepaniak
Agata Wątróbska
Mateusz Weber

twórczynie i twórcy

reżyseria – Mariusz Benoit
scenografia i kostiumy – Karolina Benoit
światło i projekcje – Michał Jankowski
choreografia – Emil Wesołowski
muzycy – Miłosława Brzezińska, Dawid Lubowicz, Mateusz Wachowiak

recenzje

Spektakl studentów warszawskiej Akademii Teatralnej „MP4” to poprawiacz humoru pierwsza klasa. Chce się na nich patrzeć. Zwłaszcza na charyzmatycznego Krzysztofa Szczepaniaka, który rusza się jak wytworny tancerz, a śpiewa jeszcze lepiej. Kiedy z jego ust płynie „Tangowalka”, czyli nie męcz mnie, żałujemy, że utwór jest taki krótki. A wykonanie „Kołysanki” Radwana w duecie z Piotrem Piksą to prawdziwy majstersztyk.
Agnieszka Michalak, „Art & Business”
Jest o miłości i o pieniądzach, o nadziejach i niespełnieniu, o pragnieniach i lęku. Zaś cudownie surrealistyczny „Murzyn” – ze słowami Jana Brzechwy i muzyką Africa Simone’a – w genialnym wykonaniu Pauliny Korthals i tańczącego chórku reszty zespołu – rozbawił nawet siedzącego na widowni Andrzeja Poniedzielskiego. Reżyserujący całość Mariusz Benoit postawił na osobowości młodych aktorów i wygrał: słuchając ich i oglądając, ma się ochotę posłuchać ich i obejrzeć znowu.
Aneta Kyzioł, „Polityka”

w repertuarze

recenzje

Spektakl studentów warszawskiej Akademii Teatralnej „MP4” to poprawiacz humoru pierwsza klasa. Chce się na nich patrzeć. Zwłaszcza na charyzmatycznego Krzysztofa Szczepaniaka, który rusza się jak wytworny tancerz, a śpiewa jeszcze lepiej. Kiedy z jego ust płynie „Tangowalka”, czyli nie męcz mnie, żałujemy, że utwór jest taki krótki. A wykonanie „Kołysanki” Radwana w duecie z Piotrem Piksą to prawdziwy majstersztyk.

Agnieszka Michalak, „Art & Business”

Jest o miłości i o pieniądzach, o nadziejach i niespełnieniu, o pragnieniach i lęku. Zaś cudownie surrealistyczny „Murzyn” – ze słowami Jana Brzechwy i muzyką Africa Simone’a – w genialnym wykonaniu Pauliny Korthals i tańczącego chórku reszty zespołu – rozbawił nawet siedzącego na widowni Andrzeja Poniedzielskiego. Reżyserujący całość Mariusz Benoit postawił na osobowości młodych aktorów i wygrał: słuchając ich i oglądając, ma się ochotę posłuchać ich i obejrzeć znowu.

Aneta Kyzioł, „Polityka”