Bohaterami sztuki „Lato” jest osierocone rodzeństwo, skazane na siebie i towarzystwo dwóch kocurów, panoszących się po domu jak despotyczni gospodarze. Domownicy żyją z wynajmowanych pokoi letnikom. Cały ciężar organizacji domowego życia spada na dziewczynkę, bo chłopiec jest niepełnosprawny. Stąd szorstkość siostry wobec brata, stąd potrzeba ucieczki w świat fantazji. To wyobraźnia młodych bohaterów ożywia zwierzęta, czyniąc z nich pełnoprawnych życiowych partnerów.
Hanna Karolak, „Gość Niedzielny” 10.02.2002
Spektakl trzyma się na wybornie interpretowanych postaciach kotów, których spojrzenie na świat różni się (?) od „ludzkiego” (...). Ich swary, spostrzeżenia, kąśliwe uwagi, małe radości, osobliwe romanse (korespondencja z Muchą), wszystko to jest pełne uroku, a także nienatrętnej przestrogi przed lekceważeniem naszych braci mniejszych.