Koriolan

William Shakespeare

reżyseria — Adam Hanuszkiewicz
premiera — 23 marca 1966
miejsce — Scena Duża

obsada

Janusz Bukowski – Wartownik II
Seweryn Butrym – Meneniusz Agryppa
Czesław Byszewski – Edyl
Tadeusz Czechowski – Spiskowiec I
Mariusz Dmochowski – Kajus Marcjusz Koriolan
Władysław Ebert – Senator rzymski
Zofia Grabowska – Wolumnia
Tadeusz Janczar – Obywatel III
Kazimierz Janus – Służący I
Czesław Jaroszyński – Adiutant
Edmund Karwański – Służący III/Asystent reżysera
Gustaw Lutkiewicz – Sycyniusz Welutus
Juliusz Łuszczewski – Kominiusz
Bogdan Łysakowski – Obywatel II
Jan Mayzel – Obywatel IV/Służący II
Ludwik Michałowski – Obywatel I
Stanisław Mikulski – Tulius Aufidiusz
Janina Nowicka – Wirginia
Leszek Ostrowski – Juniusz Brutus
Aleksander Piotrowski – Obywatel V
Eugeniusz Robaczewski – Wartownik I
Tadeusz Waczkowski – Posłaniec
Marek Wojciechowski – Posłaniec
Mirosław Wojtulanis – Senator rzymski
Kazimierz Wójcikowski – Senator Wolsków

twórczynie i twórcy

reżyseria – Adam Hanuszkiewicz
przekład – Jerzy S. Sito
scenografia – Andrzej Cybulski
muzyka – Kazimierz Serocki

recenzje

Ważną zdobyczą warszawskiej inscenizacji jest nowy przekład „Koriolana” Jerzego S. Sito (...). Tekst „Koriolana”, jaki słyszymy ze sceny Teatru Powszechnego, brzmi naturalnie, współcześnie, mięsiście. Ma rytm dramatyczny giętki i szybki, może być wypowiadany, a nie deklamowany. Autor napisał w programie, że zasiadając do pracy nad swoim przekładem Szekspira, dysponował jednym atutem specjalnym: Szekspir dźwięczał mu w uszach frazą oryginału. Myślę, że można bez większej pomyłki powiedzieć, że tekst jego tłumaczenia „Koriolana” dźwięczy widzom przedstawienia frazą zbliżoną do frazy oryginału, zwłaszcza jeśli podawany jest w taki sposób, jak to robi Dmochowski. Piękny to sukces tłumacza i autora.
Andrzej Władysław Kral, „Teatr” nr 10, 15-31.05.1966

w repertuarze

obsada

Janusz Bukowski – Wartownik II

Seweryn Butrym – Meneniusz Agryppa

Czesław Byszewski – Edyl

Tadeusz Czechowski – Spiskowiec I

Mariusz Dmochowski – Kajus Marcjusz Koriolan

Władysław Ebert – Senator rzymski

Zofia Grabowska – Wolumnia

Tadeusz Janczar – Obywatel III

Kazimierz Janus – Służący I

Czesław Jaroszyński – Adiutant

Edmund Karwański – Służący III/Asystent reżysera

Gustaw Lutkiewicz – Sycyniusz Welutus

Juliusz Łuszczewski – Kominiusz

Bogdan Łysakowski – Obywatel II

Jan Mayzel – Obywatel IV/Służący II

Ludwik Michałowski – Obywatel I

Stanisław Mikulski – Tulius Aufidiusz

Janina Nowicka – Wirginia

Leszek Ostrowski – Juniusz Brutus

Aleksander Piotrowski – Obywatel V

Eugeniusz Robaczewski – Wartownik I

Tadeusz Waczkowski – Posłaniec

Marek Wojciechowski – Posłaniec

Mirosław Wojtulanis – Senator rzymski

Kazimierz Wójcikowski – Senator Wolsków

recenzje

Ważną zdobyczą warszawskiej inscenizacji jest nowy przekład „Koriolana” Jerzego S. Sito (...). Tekst „Koriolana”, jaki słyszymy ze sceny Teatru Powszechnego, brzmi naturalnie, współcześnie, mięsiście. Ma rytm dramatyczny giętki i szybki, może być wypowiadany, a nie deklamowany. Autor napisał w programie, że zasiadając do pracy nad swoim przekładem Szekspira, dysponował jednym atutem specjalnym: Szekspir dźwięczał mu w uszach frazą oryginału. Myślę, że można bez większej pomyłki powiedzieć, że tekst jego tłumaczenia „Koriolana” dźwięczy widzom przedstawienia frazą zbliżoną do frazy oryginału, zwłaszcza jeśli podawany jest w taki sposób, jak to robi Dmochowski. Piękny to sukces tłumacza i autora.

Andrzej Władysław Kral, „Teatr” nr 10, 15-31.05.1966