Czeczotka

recenzje

• Monodram Ewy Dałkowskiej według sztuki Anny Strońskiej w reżyserii Zdzisława Wardejna dopełniają ludowe przyśpiewki w jazzującej aranżacji Janusza Bogackiego. Bohaterka, Patrycja Kieszonka, przedstawia dzieje swej rodziny. Od dziadka, który był prawie arystokratą, gdyż pracował na kolei i stać go było na zakup kompletu czeczotkowych mebli. (...). Druga część jest rodzajem lamentu Patrycji, która na Wybrzeżu w grudniu 1970 r. utraciła ukochanego syna. Uznana za symbol matki Polki, nie odważyła się tłumaczyć, że jej syn wprawdzie poległ bezsensowną śmiercią, wszelako... po przeciwnej stronie.
  Janusz R. Kowalczyk, „Rzeczpospolita”