Bieguni

multimedia

fot. Krzysztof Bielińskiwięcej fotografii

recenzje

• Od Zakutanej biegunki dowiadujemy się, na czym w istocie polega sens tego życia: „Kiwaj się, ruszaj się, ruszaj. Tylko tak mu umkniesz. Ten, kto rządzi światem, nie ma władzy nad ruchem i wie, że nasze ciało w ruchu jest święte, tylko wtedy mu uciekasz, kiedy się poruszasz. Uciekajcie, ruszajcie z domów, idźcie, bieguni, bo tylko w ten sposób można się ustrzec przed pułapkami antychrysta. Jakakolwiek otwarta z nim walka będzie z góry przegrana. Zostawcie to, co posiadacie, porzućcie ziemię i ruszajcie w drogę”. W duecie: Annuszka (Barbara Wysocka) – Zakutana (Ewa Skibińska) aktorki dzięki skupieniu, determinacji połączonej trochę z szaleństwem, a trochę z rezygnacją, zakleszczone między koniecznością a wolnością, zbliżyły się może najbardziej do ducha powieści Olgi Tokarczuk.
  Andrzej Lis, e-teatr
• Spektakl Michała Zadary jest scenicznym kolażem na temat kondycji człowieka podróżującego. „Bieguni” Olgi Tokarczuk to niełatwy materiał dla teatru, jednak twórcom warszawskiego przedstawienia udaje się stworzyć z tego luźnego zbioru opowieści interesującą całość. (...). Scenografia projektu Roberta Rumasa przypomina podupadły dworzec kolejowy – na wpół realistyczny, na wpół, za sprawą świetnie wyreżyserowanego światła, oniryczny, jakby zawieszony poza czasem i przestrzenią. Spotykają się na nim postaci z różnych miejsc i epok, które w kolejnych scenach i monologach opowiadają o swoim losie, nierozerwalnie związanym z ruchem albo rozpaczliwym pragnieniem powstrzymania biegu zdarzeń.
  Michał Centkowski, „Newsweek Polska”
• Michał Zadara, reżyser i współtwórca adaptacji (wraz z Barbarą Wysocką), sięgnął po utwór niesceniczny, mimo to stworzył inscenizację, która na deskach teatralnych ukazuje nam cały świat. (…). Imponujący jest sposób, w jaki autorzy adaptacji zmieścili w tym spektaklu ogromną powieść! (…). Wspaniałą robotę wykonali aktorzy, kreujący wiele ról, z pełnym przekonaniem. To właśnie na nich spoczywała odpowiedzialność za przedstawienie obszernego scenariusza. Ich precyzyjna gra, wspaniała różnorodność kreacji robi ogromne wrażenie. Nie sposób kogoś wyróżnić, nie było też najsłabszego ogniwa – wszyscy działali na scenie jak dobrze naoliwiona maszyna. (…). Spektakl „Bieguni” Michała Zadary może być dużą pomocą interpretacyjną dla lektury powieści noblistki. Porusza czułe struny, komponuje najważniejsze elementy utworu, które zestawione ze sobą mają dać nam do myślenia. I to właśnie robią. 
  Emilia Adamus, dwutygodnik kulturalny „artPAPIER”

pozostałe recenzje