Awantura w Chioggi

multimedia

fot. z archiwum Teatru Powszechnego w Warszawiewięcej fotografii

recenzje

• Jest dużo ruchu i szumu, scysji i awantur, ale tak być powinno, to klimat tej sztuki. Werwa, wigor, temperament cechują „Awanturę”, mimo, że jej bohater nosi przezwisko Gamajda. Żywo i z aplauzem śledzi publiczność zaloty, kłótnie, bijatyki, którym reżyseria umiała nadać polot, a także zalotność, atmosferę miłego, rzekłbym: weneckiego erotyzmu.
  Jaszcz, „Perspektywy”
• Ta sztuka rozgrywająca się w rybackim miasteczku, rodem z tradycji komedii dell'arte, wyzwala czysty żywioł zabawy, scena po scenie. Właśnie to – humor jakby z clownady, niemal mechaniczne reagowanie na siebie postaci, jest źródłem spontanicznego komizmu. Bezkonkurencyjna jest piątka swarliwych pań (Monika Sołubianka, Joanna Wizmur, Dorota Kwiatkowska, Elżbieta Kępińska i Ewa Dałkowska), ale i panowie nie gorsi, szczególnie Władysław Kowalski, Kazimierz Kaczor oraz Franciszek Pieczka.
  Tadeusz Kijonka, „Tak i Nie”