Jest to polska prapremiera amerykańskiej komedii (?) pomyślanej w konwencji dialogu dwóch dyplomatów (radzieckiego i amerykańskiego), którzy prowadząc negocjacje rozbrojeniowe zaprzyjaźniają się ze sobą. Sztuka trudna pod względem formy scenicznej, jako że występują w niej jedynie dwaj aktorzy, którzy zmuszeni są przez cały czas skupiać na sobe uwagę widza. Grający te role Kazimierz Kaczor i Piotr Machalica wywiązali się z zadania znakomicie, czyniąc ze swoich kwestii gorzki moralitet polityczny, wyjaśniając paradoksy politycznego perpetuum mobile. Jan Adam Borzęcki, Tygodnik Nadwiślański, nr 1, 3.01.1992  

Zderzenie na scenie dwóch tak różnych osobowości aktorskich jak Kazimierz Kaczor i Piotr Machalica, daje doskonały efekt. Botwinnik Kaczora to uosobienie spokoju. Dystyngowany, niezwykle elegancki w wyglądzie i geście dyplomata. Po prostu, Europejczyk. Doskonale zna obce języki, jest inteligentny, dowcipny, powściągliwy w wypowiadaniu swoich myśli (zwłaszcza na tematy polityczne, bo nie podobałoby się to jego zwierzchnikom), sprytnie manewrujący rozmową, by nie doprowadzić do porozumienia. (...) Całkowitym przeciwieństwem Botwinnika jest Honeyman Piotra Machalicy, prezentujący charakterystyczny, amerykańsku "luz" zarówno w sposobie bycia jak w wyglądzie. Żuje gumę, uprawia jogging, jest szczery w rozmowie, otwarty (...).   Temida Stankiewicz-Podhorecka, Życie Warszawy, nr 8, 10.01.1990