I powieść, i sztuka mają temat i fabułę kryminału. Sensacyjności dodaje osoba mordercy i zamordowanego, okoliczności i miejsce zabójstwa, a nawet próba zatarcia śladów, wciągająca w orbitę zbrodni osoby duchowne (...) oraz niewinnych wiernych, dla których proces wytoczony zakonnikowi był równoznaczny z prześladowaniem wiary i polskiego klasztoru. (...) Skoro zaś jest w tym przedstawieniu i psychologia, i przynajmniej namiastka filozofii, to także wynikający z nich i na nich wsparty problem moralności - rozrzut postaw ludzkich, motywów działania różnych, osądów rzeczywistości odmiennych. Bożena Frankowska, Teatr, nr 1, 9.01.1977

Spektakl w Teatrze Powszechnym okazał się ciekawy i ważny. Dramat znalazł tu oparcie w prozie, a niedostatki adaptacji zostały w maksymalnym stopniu zniwelowane przez staranną robotę reżyserską, kreacje aktorskie i dobrą dekorację. (...) Terlecki wybiera (...) sprawę morderstwa dokonanego przez Paulina na mężu swojej kochanki. Morderstwa i procesu przed carskim sądem, który zbulwersował całą Polskę i był żałosną sensacją, którą przesłoniły nam wydarzenia 1905 i 1914 roku. Jan Kłossowicz, Literatura, nr 3, 20.01.1977