Warto też wybrać się do Powszechnego, by choć na kilka chwil przenieść się w atmosferę teatru sprzed półtora wieku (znakomicie odtworzoną). Teatru z bogatymi dekoracjami, nadkompletami na widowni, tajemnymi zapadniami w garderobach. I aktorami, dla których sztuka była ważniejsza niż samo życie. Katarzyna Kwiatkowska-Pinkosz, Tygodnik Solidarność, 30.04.1993

Kean właściwie cały czas gra raz posługując się klasycznym tekstem, raz improwizując, ale przecież z tej gry wyłania się obraz prawdziwego człowieka i aktora, z jego obawami, stresami, tęsknotami. (...) Ma on znakomitą partnerkę w Joannie Szczepkowskiej. Jej Anna Damby to kobietka pełna wigoru i konsekwencji w dotarciu do wyznaczonego celu, czyli zdobycia Keana. Każde pojawienie się Szczepkowskiej dynamizuje widowisko. Tygodnik TOP, 26.03.1993