Stylizacja gry aktorskiej w tym przedstawieniu wydaje się trafna. Uderzyło mnie chociażby to, jak ładnie pogodziła się stara zasada mówienia "na stronie" z tak ostanio znów popularnym zwrotem aktora wprost do widowni. Maria Seroczyńska bardzo wdzięcznie przedstawiła zalotną żonę Dyndały (obsada druga: Irena Kucharska). Danuta Mancewicz z werwą prezentowała tradycyjnie sprytną pokojówkę (jako druga występuje Wanda Lipińska). Tchórzliwego, a po wielkopańsku pysznego amanta, zabawnie grał Stanisław Prokuratorski, jeszcze zabawniejszy był jego sługa Łubin (Antoni Jurasz). Przegląd Kulturalny, nr 19, 10 - 16.05.1956

Teatr Powszechny wcelebrował wesołą i nie pozbawioną zdecydowanych akcentów satyrycznych - molierowską komediofarsę Grzegorz Dyndała, czyli Mąż pognębiony. Wyglądało to trochę tak, jakby reżyser - Danuta Pietraszkiewicz - otrzymała od kierownictwa teatru bojowe zadanie rozciągnięcia tej krótkiej, zwartej, wymagającej szybkiego tempa gry komedii w czasie wymaganym dla pełnospektaklowego przedstawienia.   Józef Szczawiński, Słowo Powszechne, nr 105, 2.05.1956