W siedmiu obrazach swej sztuki wskazuje Krystyna Berwińska konflikty społeczne, moralne, i polityczne, narastające w dużym kręgu ludzi w związku z procesem Wieńca. Zamiarem autorki było przedstawienie mechanizmu procesu politycznego, zaaranżowanego przez rząd burżuazyjny dla skompromitowania niewygodnej dla siebie jednostki, reprezentującej siły, które przeszkadzają rządowi w poddawaniu się rozkazom amerykańskiego imperializmu. Wieniec i tysiące podobnych mu działaczy robotniczych, posiadający wysoki autorytet moralny w masach ludowych Francji - to reprezentanci sumienia narodowego, protestującego przeciwko  haniebnym machinacjom i służalczym pokłonom zmarshallizowanego rządu przed władcami dolara. Zofia Karczewska-Markiewicz, Tygodnik Demokratyczny, nr 8, 25-31.07.1953

Autorka skomponowała sztukę z siedmiu obrazów w ten sposób, że z jednego na drugi wzrasta napięcie akcji. (...) Wybrała temat sam przez się sensacyjny i naładowany wielkim ładunkiem emocjonalnym. Musiała więc bardzo dobrze trzymać cugle, aby nie przeskoczyć granicy dzielącej dramat od melodramatu. (...) Największą zasługą Procesu, zasługą, którą autorka dzieli z reżyserem i aktorami jest duża czytelność ideologiczna przedstawienia. Widz wyszedłszy z teatru będzie na pewno zorientowany w walce, jaka toczy się we Francji pomiędzy faszystowskim rządem a przedstawicielami walki o postęp, pokój i demokrację. Karolina Beylin, Express Wieczorny, nr 152, 26.06.1953