Rusza Powszechny Klub Dyskusyjny
Warto rozmawiać – powiedział niegdyś klasyk, a my w Teatrze Powszechnym wzięliśmy sobie do serca te słowa. Bo bardzo chcemy, aby nasz Teatr tętnił słowami – tymi wypowiadanymi, szeptanymi, a czasami krzyczanymi ze sceny, ale i tymi, które wypełniają foyer, bufet, plac przed budynek. Wiemy, że teatr może wzbudzać prawdziwe emocje – dawać wzruszenie i radość, ale też budzić niepokój, a czasem przerażenie. Otwierać oczy na zło, jasno opowiadać o wielkich strategiach i małych sposobach na przetrwanie, wydobywać z nas empatię i wrażliwość. Dzielmy się nimi nawzajem, rozmawiajmy, spierajmy się o spektakle, tematy, o życie, którego doświadczamy i otaczający nas, wydający złowieszcze pomruki świat.
Jesteśmy przekonani, że teatr nie kończy się w teatrze, a mówiąc ściślej – nie kończy się wyłącznie wraz z finałem przedstawienia. Dlatego otwieramy PKD, czyli Powszechny Klub Dyskusyjny. Chcemy rozmawiać o spektaklach, przywoływać najszersze, czasami całkiem nieoczekiwane ich konteksty, badać jak są zakorzenione w politycznej i społecznej rzeczywistości, jaki świat opisują, o jakim marzą, o jaki krzyczą i apelują.
Zapraszamy na dyskusje towarzyszące premierom najbliższych sezonów, ale nie zamykamy się na rozmowy wokół tytułów, które już są w repertuarze naszego Teatru. Nowym inscenizacjom – tym, co w nadchodzących miesiącach trafią na afisz Powszechnego – będą towarzyszyć spotkania z Aktorkami i Aktorami, Twórczyniami i Twórcami, aby ukazać od kuchni proces ich pracy, przyjrzeć się interpretacji, zdać sobie sprawę, jakie wyzwanie podjęto, jakie przyniosło to radości, a może i konieczną do osiągnięcia celu cenę.
Każdą z premier chcemy naświetlać z różnych stron, zderzać ze sobą przeciwstawne punkty widzenia. Dlatego zaproponujemy również debaty kontekstowe, służące temu, by przybliżyć konkretny temat, wywołać stojący za spektaklem budzący emocje spór, najczęściej dotyczący zagadnień daleko wykraczający poza wyłącznie teatralną materię. Powtórzmy bowiem – teatr nie rodzi się w próżni, jest fotografią świata, czasem dokumentalną, a czasem ulegającą poetyckiemu przetworzeniu. Wszystko zależy od Artystek i Artystów, a przede wszystkim Publiczności, która wychodzi z sali, biorąc ze sobą, pod powiekami, własne przedstawienie.
Dlatego rozmawiajmy o wszystkim – o tym, co nas przeraża i zachwyca, o tym, czego się boimy i co nas cieszy. O teatrze, ale najpierw o świecie. W Powszechnym Klubie Dyskusyjnym i w Teatrze Powszechnym, i w ogóle wszędzie. Bo warto rozmawiać.
Zapraszamy.
Powszechny Klub Dyskusyjny – spotkanie pierwsze
Co z tymi Rosjanami!???
Co zrobić z twórczością Czechowa, Gogola albo Bułhakowa? Czy inwazja Rosji na Ukrainę wraz ze zbrodniami Putina powinny sprawić wykreślenie ich utworów z repertuarów teatrów, zaprzestanie wydawania książek? Ta sprawa dotyczy nas bardzo mocno, zatem w swoich poglądach jesteśmy podzieleni.
Jedni mówią, że nie pozwolą odebrać sobie wielkiej rosyjskiej klasyki, bo to ponadczasowe dziedzictwo ludzkości, poza tym jej autorzy wielokroć występowali przeciw imperializmowi Rosji, nierzadko płacąc za to najwyższą cenę. Podkreślają, że to nie Czechow ani nie Ostrowski stali za Putinem, kiedy najeżdżał na Ukrainę i trudno obarczać ich winą za bestialską wojnę. Poza tym – zaznaczają – inscenizując ich dzieła – można mocnym głosem wykrzyczeć protest przeciw dzisiejszej polityce Rosji i otworzyć oczy na niewyobrażalne zło, które codziennie dzieje się za naszą wschodnią granicą.
Drudzy uważają, że literatura literaturą, ale każde sankcjonowanie rosyjskiej kultury oznacza przywracanie jej do głównego nurtu, tymczasem powinna być z niego na lata wykluczona. Sprawia też prezent propagandzie Rosji, ukazującej tego rodzaju działania w korzystny dla siebie, pełen manipulacji sposób. Skoro mamy swe miejsce w światowym obiegu kulturalnym, świat się od nas nie odwrócił – taka jest z grubsza narracja kręgów bliskich Putinowi. Czy zatem nie jest tak, że grając Czechowa albo Turgieniewa nawet mimowolnie ją wspieramy?
Porozmawiajmy o tym. Pretekstem do dyskusji będzie „Wiśniowy sad” Czechowa w reżyserii Pawła Łysaka, od kilku miesięcy obecny w repertuarze Teatru Powszechnego. W spotkaniu wezmą udział dr Ołeksendra Iwaniuk – politologini, pisarka, wykładowczyni Uniwersytetu Warszawskiego, autorka książki „Praktyki społeczne elit politycznych Ukrainy” i powieści „Amor[t]e”, opartej na prawdziwych wydarzeniach z czasów wojny rosyjsko-ukraińskiej, założycielka warszawskiego klubu literackiego „Po-sąsiedzku”, Agnieszka Lubomira Piotrowska – tłumaczka literatury rosyjskiej, znawczymi teatru rosyjskiego, od wielu lat działająca na rzecz budowy relacji twórczych pomiędzy Polską i Rosją – ukraiński dziennikarz, redaktor naczelny portalu Nowa Polsza, wolontariusz i aktywista, od piętnastu lat mieszkający w Polsce oraz Paweł Łysak – reżyser teatralny, telewizyjny i radiowy, do 2025 roku dyrektor Teatru Powszechnego w Warszawie.
Zapraszamy 14 września - o 17.00 „Wiśniowy sad” na dużej scenie Powszechnego, a po spektaklu dyskusja. Warunkiem uczestnictwa jest okazanie biletu z 12,13 lub 14 września ze spektaklu „Wiśniowy sad". Dyskusję rozpoczniemy o godzinie 18.30.