Reżyser teatralny i radiowy. Ukończył Wydział Filozofii i Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego oraz Wydział Reżyserii Dramatu warszawskiej PWST.
W 1998 r. wraz z Pawłem Wodzińskim założył „towarzystwo teatralne”, a w latach 2000-2003 wspólnie kierowali Teatrem Polskim w Poznaniu. Od roku 2006 do 2014 był dyrektorem Teatru Polskiego im. Hieronima Konieczki w Bydgoszczy oraz siedmiu edycji Festiwalu Prapremier (2007–2014). Od września 2014 r. dyrektor Teatru Powszechnego im. Zygmunta Hübnera w Warszawie. Od 2014 r. wiceprezes Stowarzyszenia Dyrektorów Teatrów. Koordynator obywatelskiego Kongresu Kultury 2016. Członek zespołu kuratorskiego Forum Przyszłości Kultury. Współzałożyciel i członek Zarządu Gildii Polskich Reżyserek i Reżyserów Teatralnych.
W 2010 roku był kuratorem Projektu Bydgoskiego w staraniach o tytuł Europejskiej Stolicy Kultury 2016. Od 2011 do 2014 roku Koordynator Obywatelskiej Rady Kultury Bydgoszczy. Od 2012 do 2016 roku Przewodniczący Rady do spraw Instytucji Artystycznych przy Ministrze Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Laureat prestiżowych nagród i wyróżnień, m.in. Złotego Krzyża Zasługi za „zasługi dla kultury polskiej” (2015), Dorocznej Nagrody Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w kategorii „Teatr” (2012), a także Paszportu „Polityki” w kategorii „Teatr” („za konsekwentne budowanie ambitnego repertuaru, za łączenie kolejnych premier z dyskusjami i akcjami aktywizującymi widzów, teatr i miasto”, 2008). Nagrodzony również medalem Casimirus Magnus Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego (2014). Finalista plebiscytu „Gazety Wyborczej” – Bydgoszczanin 25-lecia. Ponadto za reżyserię spektaklu „V (F) ICD-10. Transformacje” uzyskał wyróżnienie w ramach XVI Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej (2010) oraz Nagrodę X Ogólnopolskiego Festiwalu Dramaturgii Współczesnej „Rzeczywistość przedstawiona” w Zabrzu (2010). Otrzymał także Laur im. Andrzeja Szwalbego (2009), Nagrodę Feliks „Gazety Wyborczej” dla ludzi sukcesu (2008) oraz Nagrodę Marszałka Województwa Kujawsko-Pomorskiego (2008).
Jako reżyser debiutował spektaklem „Roberto Zucco” Bernarda Marie Koltèsa (Teatr Dramatyczny w Warszawie, 1992). Pracował w Teatrze im. Osterwy w Lublinie, gdzie zrealizował m.in. „Antygonę w Nowym Jorku” Janusza Głowackiego (1993), „Wiśniowy sad” A. Czechowa (1997), „Krzesła” E. Ionesco (1998). Poza tym, zrealizował m.in. „Bachantki” Eurypidesa (Teatr im. A. Mickiewicza, Częstochowa, 1995), „Sędziów” Stanisława Wyspiańskiego (Teatr Polski, Warszawa, 1998). W ramach „towarzystwa teatralnego” zrealizował „Shopping and Fucking” Marka Ravenhilla (Teatr Rozmaitości, Warszawa, 1998) i „Ogień w głowie” Mariusa von Mayenburga (1999). W czasach dyrekcji poznańskiej przygotował m.in. „Noc Helvera” oraz „Helmucika” Ingmara Villqista, „Księcia niezłomnego” Juliusza Słowackiego, „Freiheit-Wolność” wg Leona Kruczkowskiego i „Terroryzm” braci Presniakow.
W 2005 r. zrealizował „Iwanowa” Antoniego Czechowa w Teatrze im. S. Jaracza w Łodzi, a trzy lata później „Sen nocy letniej” Williama Szekspira. W Teatrze Polskim w Bydgoszczy w 2008 r. wyreżyserował nagradzaną „Sprawę Dantona” Stanisławy Przybyszewskiej, a w 2009 „Trzy siostry” wg Antoniego Czechowa. W ramach międzynarodowego projektu Goethe-Institut „After the fall / Po upadku. Europa po 1989 roku” została zrealizowana premiera „V (F) ICD -10. Transformacje” z tekstem Artura Pałygi (Teatr Polski w Bydgoszczy, 2009). W 2011 roku wyreżyserował „Operę za trzy grosze” Bertolta Brechta, w 2012 roku – „Popiełuszkę” Małgorzaty Sikorskiej-Miszczuk, a w 2013 „Wiśniowy sad” A. Czechowa. Na podstawie tekstów Artura Pałygi w 2014 roku na bydgoskiej scenie wyreżyserował cykl ośmiu monodramów „Historie bydgoskie”, a w 2019 spektakl „Trump i pole kukurydzy”. Na deskach Teatru Powszechnego w Warszawie wyreżyserował spektakle: „Krzyczcie, Chiny!” wg Siergieja Tretiakowa (2015), „Kuroń. Pasja według św. Jacka” Małgorzaty Sikorskiej-Miszczuk (2017), „Jak ocalić świat na małej scenie?” (2018), „Jądro ciemności” wg Conrada (2021) oraz „Przedwiośnie” Stefana Żeromskiego (2023). Wyreżyserował także „Opowiem wam bajkę” – spektakl na podstawie bajek Zofii Lorentz oraz wspomnień osób, które podczas powstania warszawskiego były dziećmi (Muzeum Powstania Warszawskiego, 2010).
Często pracuje w Teatrze Polskiego Radia. Doceniany reżyser słuchowisk radiowych (między innymi na VII i XIII Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej „Dwa Teatry – Sopot” Paweł Łysak zwyciężył w kategorii „reżyseria” za słuchowiska: „Witaj w tej krainie” wg prozy Marka Nowakowskiego (2007) oraz „Prorok Ilja” według dramatu Tadeusza Słobodzianka (2013); w 2011 roku został laureatem Grand Prix tego Festiwalu za słuchowisko „Somosierra” Pawła Sztarbowskiego.
