Ukończył warszawską PWST w roku 1954. Dziś jest jednym z najwybitniejszych polskich aktorów filmowych i teatralnych. Zadebiutował w Chwastach Janusza Warmińskiego w reż. Tadeusza Żuchniewskiego na scenie Teatru Dolnośląskiego w Jeleniej Górze, którego aktorem był w sezonie 1954/55. Kolejne dziesięć sezonów spędził w Teatrze Ludowym w Nowej Hucie, kierowanym wówczas przez Krystynę Skuszankę i Jerzego Krassowskiego, potem zaś Józefa Szajnę. Zagrał tam znaczące role w legendarnych dziś przedstawieniach Myszy i ludzie (Lennie), Miarka za miarkę, Stan oblężenia, Jakobowsky i pułkownik, Krakowiacy i Górale (Bryndas), Burza, Geniusz sierocy, Księżniczka Turandot, Rewizor (Horodniczy), Radość z odzyskanego śmietnika (Gen. Barcz). W latach 1964-1969 był aktorem kierowanego przez Zygmunta Hübnera Starego Teatru i tam grał pod kierunkiem m.in. Jerzego Jarockiego (Henryk IV, Benia Krzyk w Zmierzchu, Cymbelin), Hübnera (Don Alvares, Sceneria zimowa, Happy end) oraz Konrada Swinarskiego, pod okiem którego stworzył swą najgłośniejszą i najwybitniejszą rolę - Woyzecka w dramacie Büchnera. W latach 1969 - 74 występował w warszawskich teatrach: Dramatycznym (m.in. w Marchołcie i Królu Janie w reż. Ludwika Renè) i Narodowym (w Wacława dziejach w reż. Adama Hanuszkiewicza). |
Konwickiego, Rękopis znaleziony w Saragossie Wojciecha Jerzego Hasa), a od połowy lat sześćdziesiątych również w wybitnych kreacjach pierwszoplanowych: Żywot Mateusza, Konopielka, Requiem Witolda Leszczyńskiego, Chudy i inni, Słońce wschodzi raz na dzień Henryka Kluby, Perła w koronie, Sól ziemi czarnej, Paciorki jednego różańca Kazimierza Kutza, Szklana kula, Ryś Stanisława Różewicza, Wesele, Piłat i inni, Ziemia obiecana Andrzeja Wajdy, Blizna Krzysztofa Kieślowskiego, Matka Królów Janusza Zaorskiego, Grzech Antoniego Grudy Jerzego Sztwiertni, Wierna rzeka Tadeusza Chmielewskiego, Austeria i Quo Vadis Jerzego Kawalerowicza. Osobnym rozdziałem filmografii Franciszka Pieczki jest trwająca od początku lat dziewięćdziesiątych współpraca z Janem Jakubem Kolskim, której efektem są cenione i nagradzane role w Pogrzebie kartofla, Pogarbku, Cudownym miejscu, Grającym z talerza, Szabli od komendanta, Historii kina w Popielawach, a przede wszystkim tytułowa rola w Jańciu Wodniku. Niebywałą popularność przyniósł mu udział w serialu Czterej pancerni i pies, ale i inne role w telewizyjnych filmach (Przez dziewięć mostów) czy spektaklach (Partita na instrument drewniany, Kowal, pieniądze i gwiazdy, Złodziej) zyskiwały nagrody, wyróżnienia, uznanie i pamięć widowni. Role Mateusza i Jańcia Wodnika przyniosły mu główne nagrody aktorskie na festiwalach w Chicago, Moskwie, Kaliningradzie i Gdańsku, Gustlika zaś nagrodzono Złotym Ekranem i szeregiem wyróżnień publiczności. W roku 2006 nominowany do Feliksów Warszawskich za rolę Wilhelma Foldala w Johnie Gabrielu Borkmanie. |