Konrad Dworakowski, realizując Mikrokosmos oparty na motywach Calineczki Hansa Christiana Andersena, odciął się od trendu kolorowania mrocznych historii. Główna bohaterka spektaklu Wrocławskiego Teatru Pantomimy (Monika Rostecka-Komorowska) nie jest pokorną, bezbronną i uroczą dziewuszką. Wręcz przeciwnie – w szerokich krótkich spodniach i podartej koszulce, sprawia wrażenie małej dzikuski chcącej podporządkować sobie wszystkie owady, jakie spotyka. Calineczka psoci, ciekawie zagląda w każdy kąt, co rusz wpada w tarapaty i, dzięki swojemu sprytowi, zawsze wychodzi z nich cało. Inaczej niż u Andersena, nie jest bezwolnym stworzeniem, uzależnionym od kaprysów silniejszych i większych od niej ropuch, myszy, kretów czy jaskółek. Przedstawienie składa się z kilkunastu etiud pantomimicznych, powiązanych jedynie postacią głównej bohaterki […]. (Agata Drwięga, Nowa Siła Krytyczna, 16 kwietnia 2012)

Świat na scenie pełen humoru, nie jest pozbawiony również grozy. Nastrój budowany jest przez muzykę i światło. Subtelne dźwięki fortepianu, kontrabasu i wiolonczeli, w połączeniu z nieustannie zmieniającymi się światłami (od zimnych intensywnych zieleni, niebieskości poprzez pastelowe barwy, aż do wyrazistych pomarańczy i czerwieni) pokazują różnorodność i przepych kreowanego świata. (Ewelina Grabowska, Kurier Festiwalowy, 18 października 2012)