Adam Hanuszkiewicz zostaje dyrektorem Teatru w 1963 roku, za jego dyrekcji Powszechny nadal zbiera bardzo dobre recenzje, jego przedstawienia prowokują i są szeroko dyskutowane. Hanuszkiewicz wystawia tu z powodzeniem głównie polską klasykę: Wesele, Przedwiośnie, Wyzwolenie, Fantazego, Damy i huzary, a także Kolumbów rocznik 20 według Bratnego, Pana Wokulskiego według Lalki czy choćby Panią Latter według Emancypantek Prusa. Z utworów obcych szczególnym uznaniem cieszą się Zbrodnia i kara Dostojewskiego i Don Juan Moliera. Do zespołu należą wówczas między innymi: Wiesława Mazurkiewicz, Małgorzata Lorentowicz, Emilia Krakowska, Gustaw Lutkiewicz, Zdzisław Maklakiewicz, Eugeniusz Rogaczewski, Seweryn Butrym, Janina Nowicka, Elżbieta Wieczorkowska, Teofila Koronkiewicz, Zofia Kucówna. Hanuszkiewicz jest w Powszechnym dyrektorem, aktorem i reżyserem, w kilka lat później te same funkcje łączył będzie w sobie Zygmunt Hübner, z którym Hanuszkiewicz pisze wspólnie adaptację Zbrodni i kary.
Zanim jednak w Powszechnym dyrektorem zostanie Hübner, Hanuszkiewicz po wymuszonej przez władzę dymisji Dejmka otrzyma propozycję objęcia Teatru Narodowego. Przyjmuje ją, jednocześnie nie rezygnując z kierowania Powszechnym, przez co oba teatry zostają na krótko połączone. Na krótko, bo na czternaście miesięcy. 1 marca 1970 roku teatr przy ulicy Zamoyskiego zostaje zamknięty i poddany ponownie gruntownemu remontowi. Zespół Powszechnego znajduje swoje miejsce w Teatrze Narodowym. |